Dag lieve Soof.
Toen Sophie bij ons in de opvang kwam bleek al snel dat zij meerdere katten wat veel van het goede vond. Gelukkig kon ze naar een van onze gastgezinnen verhuizen. Alweer even geleden namen zij afscheid van haar. Hieronder een impressie van de tijd die ze samen hadden, hartverwarmend.
“Op 16 jarige leeftijd kwam Sofie bij ons wonen. Nou ja, 16 jaar was een ruwe schatting, maar jonger was ze in ieder geval niet. Sofie werd al meteen omgedoopt naar Soof. Dat is toch wel een wat hippere naam voor een kat die in haar hoofd ook nog steeds een hippe jonge dame is. 16-ish jaar, zelfverzekerd stapt ze schaamteloos haar mandje uit, keurt haar bakjes met voer en lekkers (gelukkig kon het haar goedkeuring dragen), speelt even met de speeltjes en loopt daarna trefzeker naar onze zoon Skato van 10. Op dat moment “klikt” er iets op zijn plaats. Soofje heeft haar mens gevonden, en Skato zijn kat. Slapen gaat vanaf dan altijd samen, op hetzelfde kussen. Iedere nacht hetzelfde ritueel. Skato gaat liggen, Soof nestelt zich in zijn gezicht, Skato wacht tot Soof slaapt en draait zich voorzichtig om zodat hij ook kan gaan slapen. Wordt Soof op dat moment wakker? Dan loopt ze om, nestelt zich weer in tegen zijn gezicht en begint het weer van voren af aan.
Twee jaar ben je bij ons geweest, en in die tijd heb je een onvergetelijke indruk op ons achter gelaten. Hoe je s’nachts luid klagend tekeer kon gaan totdat we een nachtlampje voor je installeerden zodat je kon zien waar je was. Je uitgesproken voorkeur voor kippenpaté (maar niet de brokjes!). Strijdend tegen de ouderdomskwaaltjes liet je je niet kisten en kroop je er iedere keer weer bovenop. Dappere poes, lieve Soof, je hebt onze zoon zoveel geleerd. Hopelijk hebben wij voor jou het mooiste kattenrusthuisje mogen zijn. We zullen je nooit vergeten❤”.
Dank je wel lief gastgezin, wat zijn we blij dat Soof en jullie elkaar getroffen hebben. Sterkte met dit verlies, Soof heeft zeker weten een pracht-for-ever plekje in jullie hart.
Dag lieve Soof, dag lief ✨.
Soof was totaal 2 jaar en 4 maanden onderdeel van de stichting, waarvan het grootste deel in een van onze gastgezinnen. Ze is geschat echt oud geworden.
We hebben altijd 1 of 2 relatief gezonde jonge katjes zodat wij niet alleen maar bezig zijn met afscheid nemen.
Onderstaande katten hebben tevens hun laatste levensfase doorgebracht in het thuis van Stichting Beertje en zijn Soof reeds voorgegaan. Wij hebben ook van hen enorm genoten!
(als u op een foto klikt kunt u meer informatie over de katten lezen)
Dag lieve Brokkie. Alweer even geleden mocht, toch nog onverwacht, Brokkie zijn reis naar de sterrenhemel beginnen. Waar 3 weken eerder, op de controle na de gebitsbehandeling, zijn bekje er een stuk beter uit zag waren plots de woekeringen in alle hevigheid terug. We konden niets anders meer voor hem doen dan hem laten gaan. Wat had deze rustige lieverd het naar zijn zin bij ons. Vanaf dag 1 lekker relaxed tussen de andere “oudjes”. Toen hij ontdekt had dat er hier veel lekkere “schoten” waren om op te liggen wisten we al snel wat zijn 2e grote hobby was, KNUFFELEN! Zijn 1e grote hobby konden we ook niet omheen, dat was ETEN! En als we niet snel genoeg waren, of hij even moest wachten omdat hij nog niet aan de beurt was, dan kon meneer ineens behoorlijk aanwezig zijn met zijn luide stem. Ook schroomde hij dan niet in de bakjes van anderen te gaan staan of mij weg te duwen om vast te gaan eten, ookal was het betreffende bakje niet voor hem bestemd. Stiekem vonden wij dat helemaal niet erg natuurlijk. Deze man, met diabetes en FIV, had, naar wij weten, een heftig zwerfverleden. Zijn leven veranderde toen hij bij Stichting Zwerfkat Boxtel terecht kwam en via hen bij Stichting Kansarme Dieren in opvang. Daar heeft hij 1,5 jaar gewoond. We zijn hen dankbaar dat we hem zijn laatste half jaar van zijn leven een fijne tijd mochten geven. We weten niet precies hoe oud hij was, ergens tussen de 10 en 18 jaar geschat. Daar waren de meningen over verdeeld. Dag lieve lieve Brokkie. Wat hebben we met je mee-genoten. Heb het goed daar, daar waar je nu bent ✨
Dag lieve lieve Aart. “Je leefde een, denken wij, zwaar leven voordat je liefdevol opgevangen werd bij een van onze collega’s. Het jonge grut waarmee je daar woonde vond je wat veel van het goede. Dus mocht je bij ons je oude dag komen doorbrengen. Dat die nog maar 3 maanden zou duren wisten we gelukkig toen nog niet. Je leek het fijn te vinden hier met ons én de poezen, die als ze wilden neusjes van je kregen. Je had een hoop “uit te rusten” van het leven achter je. Je gebruikte daarvoor het liefst kartonnen doosjes waar je maar net in paste en die je keer op keer hergebruikte. Uiteindelijk hing je favoriete doosje van plakband aan elkaar, dat mogen we nu wel weggooien toch? Als je niet sliep was je in onze buurt, slapend of gewoon gezellig wakker. In, wat we nu weten, je laatste weken ging je voorzichtig mee naar buiten. Nooit ver van mij weg. Je een na laatste dag klom je voorzichtig nog een paar keer op mijn schoot, buiten. Rustig op schoot liggen zat er nog, zoals ik op dat moment dacht, niet in. Je was heel erg ziek mannetje. Je had behalve botvergroeiing over je hele rug (spondylose) en nierfalen ook diabetes. Op zich goed ingestelde diabetes door het (nieuwe) orale medicijn. Je begon echter steeds meer en extremer bezig te zijn met eten. Dit zou naar alle waarschijnlijkheid duiden op een tumor bij de hypofyse waar we echt niets meer aan konden doen. Na uitgebreid overleg met de specialist en onze dierenarts konden we niet anders dan je laten gaan. Gelukkig in de wetenschap dat jouw verder lijden bespaard is gebleven. Wat hadden we je nog wat langer fijn leven gegund. Voor ons is het afscheid nemen van jou, ookal lijkt het soms onmogelijk, begonnen. Dag lieve, wijze Aart, wat was het fijn een tijdje met je mee te mogen reizen ✨✨". Aart is geschat 8 jaar geworden, wij weten zeker dat dit mannetje een stuk ouder was. Aart is de laatste 3 maanden van zijn leven bij ons in de opvang geweest. Dank Stichting SoS Kit en Kat voor het vertrouwen hem bij ons onder te brengen.
Dag lieve Minous Wie zegt dat zwarte katten niet mooi zijn? Kijk onze prachtige oude dame Minous eens. We hebben recent afscheid van haar genomen. Minous was bescheiden-duidelijk in wat ze wilde. Ze had haar eigen plekjes om te slapen, haar speciale eigen baasje in de opvang (de heer des huizes), haar tikjes op onze schouder als ze aandacht wilde en ook haar gebabbel waarmee ze hele gesprekken met ons voerde. En eten? Dat deed ze waar zij wilde, en dat kon elke vleesje weer op een andere plek zijn. Dat ze elke dag weer opnieuw besloot wat ze wel en niet lekker vond, en dat dieetvoer daar niet bij hoorde, dat mag voor zich spreken. Heel vaak op de dag had ze even contact met ons, daartussenin sliep ze …….. steeds meer. Minous heeft 1 keer geprobeerd naar buiten te gaan. Daar raakte ze volledig in paniek, we vermoeden dat dat kwam omdat ze nog maar heel weinig zag. Ze had overduidelijk pijn aan haar gewrichten, dat konden we met een maandelijkse injectie onder controle houden. Ook was ze schildklier patiënt en gingen haar nieren achteruit. Aan dat laatste konden we niet veel meer doen. Toen ze steeds minder ging eten en vaker spuugde hebben we samen met de dierenarts de knoop doorgehakt. We zagen dat de dalende lijn was ingezet, haar nierfalen kon alleen maar slechter worden en zij zou zich steeds beroerder gaan voelen. De medicatie die haar nog wat zou kunnen helpen nam ze niet, dat snapt u. Het blijft bij elke kat weer een enorm ingewikkeld besluit. Maar zeker weten dat we ook Minous die narigheid die voor haar lag wilde besparen. Deze lieverd is heel rustig, in onze armen, gegaan. Minous is 18 jaar geworden en was de laatste 14 maanden van haar leven bij ons. We hebben met haar genoten, ze is op weg naar haar for-ever plekje in ons hart. Dag lieve bijzondere Minous✨
Dag lieve Iris . Iris leefde in geleende tijd, dat wisten we. Dat haar afscheid zo snel zou komen hadden we niet gedacht. 7 jaar was ze, wat jong nog. Toen ruim 2 jaar geleden de poliep in haar oor, waaraan ze eerder geopereerd was, weer opspeelde mocht ze verhuizen naar ons. Ze heeft altijd wel wat “getobd” met haar gezondheid, maar niets waar we haar niet makkelijk vanaf konden helpen of comfortabel mee konden houden. Totdat een aantal weken geleden het moment van afscheid ook voor haar daar was. Iris was het voorbeeld van een jonge genietende kat. Heel autonoom leefde zij haar leven tussen de andere katten. Lekker zelf spelen binnen en (heel hard!) rennen en ook eindeloos zitten dromen buiten, dutten, knuffelen en vooral lekker haar eigen gang gaan. Ondertussen de harten gestolen van alle mensen en katten om haar heen. Toen ze de afgelopen tijd dan ook steeds vaker bij de katten ging liggen vonden ze dat niet meer dan normaal. Achteraf vragen wij ons af of dat al niet een teken van het naderend afscheid geweest is. 7 jarige Iris, met haar lieve scheve koppie en haar bruine en blauwe oog is, heeft de laatste ruim 2 jaar van haar leven bij ons gewoond. Zij heeft haar pootafdruk in ons hart en in de harten van de mensen die bij ons kwamen achtergelaten. Net als haar eigen merkteken op onze schoenen, daar moest ze altijd even haar nagels scherpen Dag lieve lieve Iris, wat hebben we van en met je genoten. Heb het goed daar waar je bent mooi scheef sterretje
Dag lieve Goofie, 8 jaar geleden ontmoetten wij Goofie voor het eerst. Een heel bang jong hoopje zwart in zijn mandje met zijn pootje over zijn koppie. Hij had diabetes. Eenmaal in de opvang Thuis veranderde het bang al gauw in voorzichtig en viel het met de diabetes gelukkig wel mee. Met zijn luide stem liet hij ons, tot aan zijn dood, elke ochtend horen “schieten jullie nou nog eens op met die brokjes”. In de beginjaren liet hij zich, als hij buiten op onderzoek ging, om de zoveel tijd, of een meter verder, ook flink horen. Dat deden wij dan ook maar. Wat was Goofie een ontzettend lief ventje. Elke kat sloot hij onmiddellijk in zijn hart. We zagen hem vaak met Klaas in een mandje, en Goofie, Mees, Millie en Klaas waren écht een mooi, spelend, kwartet. Hij bleef met mensen wat voorzichtig. Leerde hij ze eenmaal kennen dan kon hij zich uiteindelijk compleet aan hen overgeven, dat hij daarbij wel eens op de grond rolde kon hem echt he-le-maal niets schelen. Dit mannetje had ook pech. Omdat het zo goed met hem ging en hij nog relatief jong was hebben we hem tot 2 x toe bij bekenden geplaatst. Beide keren ging het mis; de andere kat vond hem stom en hij kreeg medisch problemen. Tweemaal terug in de opvang Thuis was hij gelijk de oude. Gelukkig komen zijn bekende baasjes hier heel vaak, dat bleek een band for-ever ❤. De laatste jaren begon Goof te tobben met zijn gebit en uiteindelijk ook met zijn humeur. Hij is in zijn relatief korte leventje heel vaak naar de dierenarts geweest. Uiteindelijk konden we hem niet meer helpen. Mede omdat hij zelf ook heel erg duidelijk aangaf dat hij GEEN dierenartsbehandelingen meer aankon en wilde. Wij konden en wilden niet anders dan dat respecteren. Dag lieve lieve Goofie, dag bijzonder ventje. Iedereen mist je! Heb het goed, zonder pijn, daar waar je ook wel of niet ergens bent ✨. Goofie is 13 jaar geworden en in totaal 8 jaar bij ons geweest.
Weet u het nog? Tijgertje bij ons in de opvang, een echt mensenkatje die andere katten niet uit kon staan. We vonden hele lieve baasjes voor haar waar ze met haar neusje in de ontzéttend lekkere boter was gevallen. Zij hebben recent afscheid van haar moeten nemen. Dit schreven ze over hun tijd met haar: “Helaas hebben wij, met veel verdriet, op 11 mei afscheid moeten nemen van ons Tijgertje. In een korte tijd van twee dagen stroomde haar levensenergie uit haar krachtige lijfje. Tijdens deze dagen zit jezelf tussen ratio, want je wilt immers dat ze langer bij je blijft en anderzijds je gevoel, omdat je haar niet wilt laten lijden. In diezelfde twee dagen gaat alles enerzijds te snel, zoals het maken van keuzes en afscheid nemen. Anderzijds gaat de tijd ook langzaam vanwege de zorgen die je hebt en op het laatst gaat de tijd nog langzamer als je thuis zit te wachten op de dierenarts die Tijgertje komt helpen om rustig in te slapen. Ondanks het verdriet dat we hebben omdat we haar aanwezigheid en liefde enorm missen, blikken we terug op een geweldig anderhalf jaar met haar. In dat anderhalf jaar heeft ze ons hart gestolen en vulde ze ons aan als gezin. Lieve Tijgertje, het is lastig om in woorden te beschrijven wat je voor ons betekent hebt en zult blijven betekenen voor de rest van ons leven. Hiervoor zijn we jou enorm dankbaar, net zoals we Stichting Beertje dankbaar zijn dat zij het vertrouwen in ons hadden om jou gastgezin te mogen zijn. We gaan je missen en wensen je alle goeds toe daar waar je nu bent”. Dank fijn gastgezin, wat zijn we blij dat Tijgertje de laatste 1,5 jaar van haar leven het bij jullie zo ontzettend goed gehad heeft en overduidelijk genoot! En vice versa, dat was haar én jullie zo gegund. Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Dag lieve Tijgertje, dag lief sterretje, we zullen je nooit vergeten ✨. Tijgertje kwam met een behoorlijk medisch dossier, juli 2021, bij ons. In december 2021 is ze naar haar lieve baasjes verhuisd en is op 11 mei 2023 ingeslapen. Ze is 16 jaar (2023) geworden.
Dag lieve Melle. Ach, wat was Melle een ontzettend lief ventje. Voor hij bij ons kwam had hij in korte tijd een hoop meegemaakt. Ondanks alle hele lieve zorgen voor hem op het asiel bleef hij zich daar in een krabpaal verschuilen. Bij ons kroop hij uiteindelijk uit zijn schulp. En wat hield hij van knuffelen, met ons én met de katten. Goofie, Klaas en hij lagen elkaar soms met zijn 3-en te wassen en bij elkaar te slapen. Melle speelde/joeg ook graag. Daarbij maakte hij geluiden alsof hij als hele grote leeuw zijn prooi (een speelgoed muisje) aan het verscheuren was. Keer op keer weer opnieuw en steeds het zelfde muisje. Dit lieve ventje raakte steeds meer de weg kwijt. Uiteindelijk was zijn lijfje, met aanhoudend jeuk, schildklierproblemen, beginnend nierfalen, diabetes en kaliumtekort, helemaal op. Toen hij ook nog zo goed als blind werd raakte hij steeds vaker behoorlijk in paniek, hij kon dan bijvoorbeeld ineens vechten tegen iets wat wij niet zagen. Beter worden zou hij niet, eerder slechter en dat wilde we hem écht niet aandoen. Dus hij mocht gaan. Melle is 13 jaar geworden en is de laatste 8,5 maand van zijn leven bij ons geweest. Hij heeft een heel lief plekje in ons hart.
Dag lieve Soesie. Wat hadden we dit graag anders gezien, we hadden Soesie zo ontzettend de zomer buiten gegund. Tegelijkertijd zijn we blij dat we haar verder lijden konden besparen. Soesie had een historie van gebitsproblemen. Ook bij ons kreeg ze nog een gebitsbehandeling, het herstel daarvan ging moeizaam, maar lukte! Toen hoefden we alleen nog haar schildklier te laten checken en zou mevrouw klaar zijn voor de zomer. Dachten we …….. Voor de bloedafname keken we nog even in haar bekje en daar waren helaas woekeringen zichtbaar. Daar konden Soesie, de dierenarts en wij, naast haar nier- en schildklierproblemen, niet tegenop. Ook deze lieve dame hoefde geen pijn en ongemak meer te hebben, ze mocht gaan. Soesie verloor haar baasje en mocht bij lieve mensen komen wonen. Dus dat was fijn geregeld voor haar, leek het. De kat des huizes was het er namelijk niet mee eens. Via het asiel kwam ze naar ons. Logisch dat ze na al dat verhuizen ons verzorgers “stom” vond. Gelukkig zijn hier ook nog vrijwilligers waar ze al snel wel uitgebreid mee wilde knuffelen. In de loop der tijd bleef ze bij ons verzorgers wat dubbel, blazen of knuffelen. Uiteindelijk werd “haar mandje op de krabpaal” het plekje waar we uitgebreide gesprekken met haar voerden en waar (wat) knuffels zeer welkom waren. Soms kwam Soesie even bij/naast ons zitten. De blik in haar pracht-ogen zei ons dan meer dan genoeg, dan was ze echt heel blij. Wij ook! “Dag lieve lieve Soesie, wat een pech had je de laatste maanden van je leven. We snappen goed dat je daar wel eens heel chagrijnig van werd. Wat was je ondanks dat ook een ontzettend lieve dame. Ik heb het je al heel vaak verteld: we hadden je nog zo graag een heerlijke zomer in de tuin gegund. Het mocht niet zo zijn. Dag ontzettend lief mooi ✨. Soesie is 16 jaar geworden en was de laatste 6 maanden van haar leven bij ons in opvang.
Dag lieve mooie Note. We hebben alweer even geleden afscheid genomen van onze Note. Deze dame had al snel haar hart verpand aan de heer des huizes en haar tentje op de bank in de woonkamer opgezet. De liefde was wederzijds en zo kon ze hem "dag en nacht" opzoeken. Note was een ontzettende knuffel, maar wel reuze kieskeurig. Terecht, want waarom zou je degene knuffelen die je verzorgt en ook nog “onder dwang” medicatie wil geven, terwijl je duidelijk aangeeft dat je dat écht niet wil? Toen we eenmaal hadden ontdekt hoe ze zonder dwang wel medicatie binnen kreeg kwam ze ook steeds vaker bij mij op schoot. Met die warme dagen was Note ook veel buiten te vinden, lekker op haar rug over de warme stenen rollen en achter in de tuin in de bosjes afkoelen. En u weet toch ook dat het water buiten véél lekkerder is als binnen, helemaal als je na allerlei capriolen water kan drinken uit de vijverbak? Helaas had Note een lijfje met veel mankementen. Ze at al een poosje minder en dronk steeds meer. Toen ze op een ochtend alle waterbakken af bleef gaan én niets meer dronk was het voor ons duidelijk. Het lijden nam de overhand over het genieten, ze mocht gaan. Dag lieve lieve Note, we hadden je, na alles wat je hebt meegemaakt, nog zo ontzettend graag wat langer de tuin en knuffels gegund. Het mocht niet zo zijn. Dag lief lief sterretje Note is 13 jaar geworden en was de laatste 8,5 maand van haar leven bij ons.
Dag lieve lieve Aart. “Je leefde een, denken wij, zwaar leven voordat je liefdevol opgevangen werd bij een van onze collega’s. Het jonge grut waarmee je daar woonde vond je wat veel van het goede. Dus mocht je bij ons je oude dag komen doorbrengen. Dat die nog maar 3 maanden zou duren wisten we gelukkig toen nog niet. Je leek het fijn te vinden hier met ons én de poezen, die als ze wilden neusjes van je kregen. Je had een hoop “uit te rusten” van het leven achter je. Je gebruikte daarvoor het liefst kartonnen doosjes waar je maar net in paste en die je keer op keer hergebruikte. Uiteindelijk hing je favoriete doosje van plakband aan elkaar, dat mogen we nu wel weggooien toch? Als je niet sliep was je in onze buurt, slapend of gewoon gezellig wakker. In, wat we nu weten, je laatste weken ging je voorzichtig mee naar buiten. Nooit ver van mij weg. Je een na laatste dag klom je voorzichtig nog een paar keer op mijn schoot, buiten. Rustig op schoot liggen zat er nog, zoals ik op dat moment dacht, niet in. Je was heel erg ziek mannetje. Je had behalve botvergroeiing over je hele rug (spondylose) en nierfalen ook diabetes. Op zich goed ingestelde diabetes door het (nieuwe) orale medicijn. Je begon echter steeds meer en extremer bezig te zijn met eten. Dit zou naar alle waarschijnlijkheid duiden op een tumor bij de hypofyse waar we echt niets meer aan konden doen. Na uitgebreid overleg met de specialist en onze dierenarts konden we niet anders dan je laten gaan. Gelukkig in de wetenschap dat jouw verder lijden bespaard is gebleven. Wat hadden we je nog wat langer fijn leven gegund. Voor ons is het afscheid nemen van jou, ookal lijkt het soms onmogelijk, begonnen. Dag lieve, wijze Aart, wat was het fijn een tijdje met je mee te mogen reizen ✨✨". Aart is geschat 8 jaar geworden, wij weten zeker dat dit mannetje een stuk ouder was. Aart is de laatste 3 maanden van zijn leven bij ons in de opvang geweest. Dank Stichting SoS Kit en Kat voor het vertrouwen hem bij ons onder te brengen.
Dag lieve Klaas. We namen recent ook afscheid van Klaas, een van onze jongere katjes. Ook bij hem wisten we toen hij kwam dat hij niet heel oud zou worden. Ook bij hem hoopte we dat dat toch stiekem anders zou zijn …… Klaas heeft écht alles uit het leven gehaald wat er in zat, alle mensen en dieren die hij tegen kwam in zijn hart gesloten. Wij durven met zekerheid te zeggen dat hij, zeker in zijn begintijd hier, de nieuwkomers hielp met wennen. Vanaf week 1 bij ons was Goofie zijn grote vriend. Hij kroop in zijn mandje, sliep en Goofie begon hem te wassen. Klaas kon zichzelf ook prima vermaken. Met dat ene speciale lawaai speeltje bijvoorbeeld, de lol was blijkbaar dat het bewoog en op de achtergrond aanstond. Wij zetten het uit en Klaas kwam van waar dan ook vandaan om het weer aan te zetten, om vervolgens weer te vertrekken. Naar de tuin bijvoorbeeld waar hij altijd druk was met kijken naar de kippen, vliegjes vangen, eindeloos in een huisje liggen rondkijken. Het liefst als het regende, dan kon hij kletsnat binnenkomen. De kikkers/padden uit de tuin bleef hij als “speelgoed” zien. Hoe hard ze ook schreeuwden dat ze dat écht niet wilden. Dat hoorde hij natuurlijk niet, want Klaas was helemaal doof. Behalve dat Klaas doof was had hij een milde vorm van ataxie en darmontsteking. De laatste maanden kreeg hij er nog blaasgruis en diabetes bij en trok hij zich steeds meer terug. Bij Goofie ging hij niet meer liggen, hij ging zich steeds meer irriteren aan de andere katten. Slapen deed hij ook meer en meer. Tot het tijd was om te gaan. Dag lieve Klaas met je zwarte vachtje dat steeds witter werd, dag “ontzettend blij ei”, dag wereldveroveraar. Dag mooie kerel met je gekke capriolen en je bijzondere slaaphoudingen. Ook jij hebt dat mooie for-ever plekje in al onze harten veroverd en mag daar altijd blijven. Klaas is 5 jaar geworden en was 3 jaar en 8 maanden bij ons. Dank Stichting SoS Kit en Kat dat jullie de zorg voor dit bijzondere en kwetsbare mannetje aan ons hebben overgedragen.
We namen afscheid van Chris, ongelofelijk lieve mensenkat Chris. Zijn leven was goed als hij maar bij ons mensen in de buurt kon zijn. Wij zijn niet van het optillen van katten, maar bij Chris ……. Wat kon hij dan, al knorrend, zijn hoofdje lekker tegen je nek aanduwen, dat kon hem niet lang genoeg duren. Ook van “op je toetsenbord zitten” of “voor je op het randje van de tafel erbij-zitten” kon hij geen genoeg krijgen. Buiten in de tuin? Heel even zijn vertrouwde rondje doen, maar dan wel wetend dat wij ook in de tuin waren. Chris was lang niet gecharmeerd van alle katten hier. We merkten pas hoeveel onrust hem dat had gegeven toen hij de bovenverdieping voor zichzelf kreeg. Toen werd dit mannetje, zo mogelijk, nog aanhankelijker. Wat vond hij het fijn om bij ons te slapen, wat lag hij graag te dutten in zijn tipi in de gang op de benedenverdieping. Dan hoefde deze gezelligerd de woonkamer niet in (dat mocht hij wel) en was hij toch een beetje bij ons in de buurt. En heel pragmatisch, wij kwamen daar natuurlijk héél vaak even langs 😉. Ouderdom komt met gebreken, dat gold zeker voor dit mannetje. Nadat hij 2e helft vorig jaar goed ziek was geweest is hij niet meer de oude geworden. Toen zijn bekje wel erg pijn begon te doen en hij zich terug begon te trekken hebben we hem laten gaan. Hiermee konden we hem niet meer helpen. Dag lieve jongen, dag lief sterretje ✨, wat heb jij een mooi plekje achter gelaten in de harten van iedereen die, zodra ze je ontmoette, hun hart aan jou had verpand. Chris is 15 jaar geworden en woonde het laatste jaar van zijn leven bij ons.
En de volgende katten hebben, na een korter of langer verblijf in het thuis van Stichting Beertje, een eigen baasje gevonden. Wij wensen ze nog een heel fijn leven!
(als u op een foto klikt kunt u meer informatie over de katten lezen)
