Dag lieve Wammes.
We namen afscheid van Wammes, onze buitentijger. Na jaren lang goed verzorgd te zijn op een tuinhuisjes-terrein kwam Wammes bij ons met beginnend nierfalen en slechts 1 oog met minimaal zicht. Helaas verloor hij na een week of wat hier ook het zicht in dat goede oog en was hij volledig blind. Desalniettemin vond hij in huis wonen bij ons maar niks en besloot hij zijn intrek te nemen in de tuin en het schuurtje, ook wel “Wammes zijn hotel met verschillende buitenterrassen” genoemd. Daar kreeg hij zijn eten en knuffels, lag hij lekker te dutten in het zonnetje en als we hem af en toe eens kwijt waren dan lag hij lekker ergens verstopt onder een stuik. Ook in de winter was hij het liefst buiten, wij liepen dan af en aan met kruikjes en warmtematjes voor zijn oude inmiddels krakkemikkige lijfje. Want die warmte verstopplekjes die wij voor hem gemaakt hadden, die vond hij maar onzin (natuurlijk). Als hij dan in de koudere winternachten toch naar binnen moest dan maakte hij heel duidelijk dat de heer des huizes zijn mens was, daar kroop hij lekker tegen aan als we samen op de bank zaten.
Wammes leefde wat in zijn eigen wereldje en was een scharrelende of duttende aanwezigheid in onze tuin. Soms met luid leeuwengebrul. Hij bleef, wel steeds minder vaak en minder luid schreeuwend, tot de laatste minuut in de tuin en zijn favoriete zonnetje.
Dag lieve Wammes, dag mooi ✨✨. Wat is het stil in de tuin!
Wammes is 16 jaar geworden en was 1 jaar en 10 maanden bij ons. Hij had nierfalen, was uiteindelijk blind en bleek naar alle waarschijnlijkheid ook een tumor in zijn buik te hebben.
Dank Stichting zwerfkatten havengebied IJmuiden deze lieve kerel bij ons onder te brengen.
Onderstaande katten hebben tevens hun laatste levensfase doorgebracht in het thuis van Stichting Beertje en zijn Wammes reeds voorgegaan. Wij hebben ook van hen enorm genoten!
(als u op een foto klikt kunt u meer informatie over de katten lezen)
Dag lieve Soof. Toen Sophie bij ons in de opvang kwam bleek al snel dat zij meerdere katten wat veel van het goede vond. Gelukkig kon ze naar een van onze gastgezinnen verhuizen. Alweer even geleden namen zij afscheid van haar. Hieronder een impressie van de tijd die ze samen hadden, hartverwarmend. "Op 16 jarige leeftijd kwam Sofie bij ons wonen. Nou ja, 16 jaar was een ruwe schatting, maar jonger was ze in ieder geval niet. Sofie werd al meteen omgedoopt naar Soof. Dat is toch wel een wat hippere naam voor een kat die in haar hoofd ook nog steeds een hippe jonge dame is. 16-ish jaar, zelfverzekerd stapt ze schaamteloos haar mandje uit, keurt haar bakjes met voer en lekkers (gelukkig kon het haar goedkeuring dragen), speelt even met de speeltjes en loopt daarna trefzeker naar onze zoon Skato van 10. Op dat moment "klikt" er iets op zijn plaats. Soofje heeft haar mens gevonden, en Skato zijn kat. Slapen gaat vanaf dan altijd samen, op hetzelfde kussen. Iedere nacht hetzelfde ritueel. Skato gaat liggen, Soof nestelt zich in zijn gezicht, Skato wacht tot Soof slaapt en draait zich voorzichtig om zodat hij ook kan gaan slapen. Wordt Soof op dat moment wakker? Dan loopt ze om, nestelt zich weer in tegen zijn gezicht en begint het weer van voren af aan. Twee jaar ben je bij ons geweest, en in die tijd heb je een onvergetelijke indruk op ons achter gelaten. Hoe je s'nachts luid klagend tekeer kon gaan totdat we een nachtlampje voor je installeerden zodat je kon zien waar je was. Je uitgesproken voorkeur voor kippenpaté (maar niet de brokjes!). Strijdend tegen de ouderdomskwaaltjes liet je je niet kisten en kroop je er iedere keer weer bovenop. Dappere poes, lieve Soof, je hebt onze zoon zoveel geleerd. Hopelijk hebben wij voor jou het mooiste kattenrusthuisje mogen zijn. We zullen je nooit vergeten❤". Dank je wel lief gastgezin, wat zijn we blij dat Soof en jullie elkaar getroffen hebben. Sterkte met dit verlies, Soof heeft zeker weten een pracht-for-ever plekje in jullie hart. Dag lieve Soof, dag lief ✨. Soof was totaal 2 jaar en 4 maanden onderdeel van de stichting, waarvan het grootste deel in een van onze gastgezinnen. Ze is geschat echt oud geworden.
Dag lieve Goofie, 8 jaar geleden ontmoetten wij Goofie voor het eerst. Een heel bang jong hoopje zwart in zijn mandje met zijn pootje over zijn koppie. Hij had diabetes. Eenmaal in de opvang Thuis veranderde het bang al gauw in voorzichtig en viel het met de diabetes gelukkig wel mee. Met zijn luide stem liet hij ons, tot aan zijn dood, elke ochtend horen “schieten jullie nou nog eens op met die brokjes”. In de beginjaren liet hij zich, als hij buiten op onderzoek ging, om de zoveel tijd, of een meter verder, ook flink horen. Dat deden wij dan ook maar. Wat was Goofie een ontzettend lief ventje. Elke kat sloot hij onmiddellijk in zijn hart. We zagen hem vaak met Klaas in een mandje, en Goofie, Mees, Millie en Klaas waren écht een mooi, spelend, kwartet. Hij bleef met mensen wat voorzichtig. Leerde hij ze eenmaal kennen dan kon hij zich uiteindelijk compleet aan hen overgeven, dat hij daarbij wel eens op de grond rolde kon hem echt he-le-maal niets schelen. Dit mannetje had ook pech. Omdat het zo goed met hem ging en hij nog relatief jong was hebben we hem tot 2 x toe bij bekenden geplaatst. Beide keren ging het mis; de andere kat vond hem stom en hij kreeg medisch problemen. Tweemaal terug in de opvang Thuis was hij gelijk de oude. Gelukkig komen zijn bekende baasjes hier heel vaak, dat bleek een band for-ever ❤. De laatste jaren begon Goof te tobben met zijn gebit en uiteindelijk ook met zijn humeur. Hij is in zijn relatief korte leventje heel vaak naar de dierenarts geweest. Uiteindelijk konden we hem niet meer helpen. Mede omdat hij zelf ook heel erg duidelijk aangaf dat hij GEEN dierenartsbehandelingen meer aankon en wilde. Wij konden en wilden niet anders dan dat respecteren. Dag lieve lieve Goofie, dag bijzonder ventje. Iedereen mist je! Heb het goed, zonder pijn, daar waar je ook wel of niet ergens bent ✨. Goofie is 13 jaar geworden en in totaal 8 jaar bij ons geweest. We hebben altijd 1 of 2 relatief gezonde jonge katjes zodat wij niet alleen maar bezig zijn met afscheid nemen.
En de volgende katten hebben, na een korter of langer verblijf in het thuis van Stichting Beertje, een eigen baasje gevonden. Wij wensen ze nog een heel fijn leven!
(als u op een foto klikt kunt u meer informatie over de katten lezen)
